Na een drukke periode was Nordenau eindelijk de eerste marathon dit jaar die me én redelijk zou moeten liggen én waar ik getraind en uitgerust aan de start zou kunnen staan. In Nordenau heb ik al meerdere mooie uitslagen gereden dus blijkbaar ligt het parcours me wel. Ook het weer sprak niet in mijn nadeel. Onafgebroken regen de dagen ervoor en op de dag zelf... Mij maakt het niet veel uit en er zijn er altijd wel een paar die dat minder leuk vinden. Ik had wel m'n fiets aangepast aan het weer. Moddervangertje, achter een X-King protection en voor zelfs een MountainKing.
Bij de start stond ik redelijk vooraan maar had ik de pech achter iemand te staan die niet meteen goed weg was. Gelukkig is de start meteen loeizwaar. Een steile klim waardoor je de eerste paar minuten vol maar dan ook vol in het rood moet rijden om een beetje van voren te beginnen aan de eerste trails. Vol in het rood rijden lukte me redelijk goed vandaag zodat ik als eerste van de cup-deelnemers aan de trails kon beginnen. Op die trails (het heet niet voor niks een 'Trailmarathon') kon ik vol de voordelen van vering (Canyon Lux!) en banden uitspelen. Op de klimmen kon ik goed bijblijven en zelfs wat mensen inhalen en tijdens de afdalingen reed ik eigenlijk steeds weg. Heerlijk om zo aanvallend te kunnen rijden op dit parcours met mooie snelle afdalingen, verrekt steile klimmen en veel echte off-road.
Trainen en uitrusten werkt blijkbaar nog steeds want ik kon tot de laatste kilometer kracht blijven zetten en nog wat mensen inhalen. Uiteindelijk was het goed voor een 2de plek bij de M2, achter een voor mij onbekende Duitser en vóór één van de andere deelnemers aan de SforZ marathoncup. Met een normalized power van 313W voor een totale wedstrijdduur van 2:35 was ik ook wel tevreden.
De laatste twee wedstrijden zijn in Daun en Langenberg. Mocht ik de cup nog willen winnen dan is de opdracht helder: 2x winnen. Eens kijken of trainen en rusten nog een keer gaat werken.