Nard - Berlicum XC

Gegevens

25 mrt

Als er één klassieke opener is van het Nederlandse XC MTB seizoen dan is het wel de race in Berlicum. Sinds een paar jaar op hetzelfde en bochtige rondje en vaak koud, of modderig, of beide. Dit jaar was het koud. Serieus koud zelfs met temperaturen rond het vriespunt en een stevige wind. Het was wel droog gelukkig en het rondje lag er mooi snel bij. Was er in ieder geval nog íets snel deze dag...

Ik richt me al een paar jaar niet echt meer op de XC discipline maar Berlicum rij ik toch graag. Niet omdat het rondje me goed ligt of omdat ik kan winnen maar gewoon omdat het erbij hoort. Ook is het gezellig om iedereen weer te zien en even gedag te zeggen na de winter.

De race zelf was redelijk saai. Ik moest helemaal achteraan starten en kwam niet heel goed weg, waardoor ik als één van de laatsten de singletracks opreed. Inhalen is daar onmogelijk dus het duurde even voor ik echt het gevoel had vaart te kunnen maken. Mijn laatste ronde was dan ook de minst langzame van de 4. Doseren ben ik blijkbaar niet verleerd in de winter. Hard rijden in kleine bochtjes en het continue optrekken, dat kan ik wel meer op oefenen. Over hard rijden gesproken, mijn ‘normalised’ wattage was 289Watt over de hele wedstrijd, waar ik hier vorige jaren tussen de 305 en 316Watt wegtrapte. Groot verschil en een duidelijk teken dat ik minder goed uit de winter ben gekomen dan normaal. Werk aan de winkel dus!

Mijn inspanningen resulteerden overigens in een nog best ok 20ste plek.

Mark - Andalucia Bike Race

Gegevens

25 mrt

Na een seizoen 2017 waarin ik door een verhuizing en alles wat daarbij kwam kijken aanzienlijk minder wedstrijden gereden heb, is de motivatie voor seizoen 2018 weer maximaal. Daarom eind december al het plan opgevat om het seizoen te beginnen met een mooie etappewedstrijd op een zonnige bestemming. De keuze viel al snel op de Andalucia Bike Race, een UCI C1 wedstrijd in het Zuiden van Spanje, bestaande uit 2 etappes vanuit Linares, 1 etappe vanuit Andújar en 3 etappes vanuit Córdoba. Karen had deze wedstrijd vorig jaar ook al gereden en was daarna erg enthousiast over de organisatie, het weer, en de parcoursen van de verschillende etappes.
Er waren slechts 8 weken over om me voor te bereiden op de Andalucia Bike Race na een vrij inactief seizoen. Dat is eigenlijk erg kort, maar de motivatie was hoog om in januari en februari toch de nodige trainingsuurtjes te maken. Hieronder een kort verslagje van het verloop van mijn wedstrijd per etappe.

Etappe 1 – Individuele tijdrit rond Linares - 32,66 km // 415 m+

De eerste rit was een individuele tijdrit van ruim een uur over een mooi en relatief snel parcours rond Linares. Er werd om de 20 seconden gestart zodat er voldoende ruimte tussen de verschillende renners was. Gelukkig had ik de dagen voor de race het volledige parcours van de tijdrit goed kunnen verkennen met Karen, Martin en Gerben. Hierdoor wist ik tijdens de rit precies wat me te wachten stond en dat is best een voordeel. De tijdrit zelf verliep, mede daardoor, erg goed. Ik kon al vrij snel beginnen met het inhalen van renners die voor mij gestart waren. Ik heb zo ongeveer 12 renner kunnen inhalen. Helaas werd ik zelf ook 2 keer ingehaald door renners die na mij gestart waren. Uiteindelijk goed kunnen doseren en een mooie vlakke race kunnen rijden, die goed was voor plek 33 in mijn categorie. Het niveau is hier duidelijk erg hoog maar mijn vermogenswaarden gaven voldoende vertrouwen voor de komende dagen.

Etappe 2 – Eerste XCM etappe rond Linares - 71,27 km // 1.164 m+

De eerste echte XCM etappe vond ook plaats rond Linares, in hetzelfde gebied waarin de tijdrit gehouden werd. In de tijdrit had ik hard genoeg gereden om in het eerste startvak achter de elite heren en elite dames te mogen starten. Helaas was er iets niet goed gegaan bij het uitprinten van de lijsten bij de start boxen waardoor mijn naam ontbrak op de lijst. Hierdoor moest ik alsnog een box naar achteren. Dat zou later toch wel een behoorlijk nadeel blijken. Al vrij snel na de start ging het parcours over in een singletrack waarop inhalen vrijwel onmogelijk was. Dit was meteen een goede les voor morgen om me bij de startopstelling wat assertiever op te stellen. Door de slechte startpositie ging het eerste deel van de etappe eigenlijk te rustig. Toen er weer wat ruimte ontstond om naar voren te rijden ben ik flink gaan rijden om wat tijd en posities goed te maken. Het werkt erg motiverend om dan een hoop mannen voorbij te rijden, maar het kost tegelijkertijd ook een hoop energie. Hierdoor kwam ik op een wat teleurstellende 46 plek over de streep. Het goede nieuws is in ieder geval dat het technisch allemaal vrij goed ging en ik heel aardige vermogens haalde.

Etappe 3 – Etappe vanuit Andujar - 70,14 km // 1.794 m+

Na 2 snelle etappes rond Linares verhuisde het gehele ABR circus naar Andujar. Rond deze plaats zou de derde etappe verreden worden. Het weer was nog steeds redelijk goed, al had het in de ochtend voor het eerst wel flink geregend. Bij de start was het weer droog, maar het parcours had toch wel aardig wat water gekregen. Later zou blijken dat dit nog maar het begin was. De etappe in Andujar was aanzienlijk minder snel dan de etappes in Linares en bevatte meer hoogtemeters en langere klimmen. Op papier dan ook een etappe die mij meer op het lijf geschreven is. Na de startperikelen van gisteren kon ik vandaag gelukkig wel in het juiste startvak plaatsnemen. Dit scheelde aanzienlijk. De start verliep vrij snel en wat hectisch waardoor ik wat naar achteren zakte. Op de eerste lange klim kon ik een mooie tempo vinden en heb ik heel veel (groepen) renners kunnen inhalen. Ondanks de etappe van gisteren die er toch wel redelijk ingehakt had, kon ik tot lang in de etappe hoge vermogens leveren. In de tweede verzorging kon ik mijn bidon aanpakken en beginnen aan veruit de meest technische afdaling van de hele ABR. Daar was ik niet helemaal op voorbereid dus ik merkte al snel dat ik me echt moest gaan focussen op deze lastige afdaling. De afdaling bestond uit een kilometers lange ‘rock garden’ met grote rotsblokken, keien en drops. Fouten zouden hier erg hard worden afgestraft. Gelukkig bleven die bij mij uit en heb ik de afdaling goed kunnen verteren. Dat viel helaas niet voor iedereen te zeggen. Na deze zeer lastige afdaling volgde nog een flink steile klim. Ook hier liep het allemaal nog vrij goed. Ook de laatste afdaling was nog erg technisch en hier en daar best gevaarlijk, maar gelukkig kon ik me goed blijven concentreren en zonder kleerscheuren de finish halen, met p33 als resultaat.

Etappe 4 – Koningsetappe vanuit Cordoba - 99,84 km // 2.331 m+

Na 3 etappes onder goede omstandigheden sloeg het weer na de derde etappe flink om. Dit was al lang van tevoren voorspeld maar was toch erg jammer. De vierde etappe zou de koningsetappe zijn (de Buff stage). Helaas werd de organisatie gedwongen de lastigste stukken uit het parcours te halen vanwege de extreme regen en wind, om de veiligheid van de renners te garanderen. Wat er overbleef was een etappe van nog altijd een kleine 70km onder zeer zware omstandigheden. Het is meteen duidelijk dat het in dit gebied niet vaak zo hard en veel regent. Het parcours was enorm nat en lag vol met diepe modderplassen. Dit maakte deze etappe – ondanks de inkorting – alsnog erg zwaar.

Daarnaast was deze etappe van zichzelf al vrij technisch. Doordat sommige stukken extreem nat waren lagen sommige afdalingen er erg glad en gevaarlijk bij. Om de risico’s wat binnen de perken te houden heb ik op sommige stukken gekozen voor lopen in plaats van fietsen. Dat deden vele anderen overigens ook.
Ondanks de slechte omstandigheden (zie de foto’s) toch wel heel erg genoten van deze etappe. Het liep allemaal erg goed en de techniek werd ook met de dag beter. Daarnaast is Cordoba echt een heel mooi gebied met fraaie technische singletracks, steile klimmen en lastige afdalingen. Deze etappe was veelbelovend voor het slot van deze etappewedstrijd.

Etappe 5 – Afgelast vanwege zeer slecht weer - 53,35 km // 1.364 m+

Toen we ’s morgens vroeg met het busje naar de start reden regende het onophoudelijk en kwam het water met bakken de lucht uit. Daarnaast stormde het erg hard en lagen er meerdere omgewaaide bomen op de weg richting de start. Aangekomen bij de start kregen we al snel door dat de gehele etappe afgelast werd. Ondanks dat dit natuurlijk erg jammer was, ben ik van mening dat dit de enige optie was voor de organisatie. Koersen onder deze omstandigheden met 750 deelnemers in een relatief afgelegen gebied zou zeer onverstandig zijn. Een onvoorziene extra rustdag dus.

Etappe 6 – Slotetappe vanuit Cordoba - 55,78 km // 1.021 m+

Helaas had het gisteren de gehele dag geregend. Ook vannacht was het geen moment droog geweest en er was op veel plekken in de buurt sprake van flinke wateroverlast. Ook voor de laatste etappe heeft de organisatie dus aanpassingen moeten maken aan de etappe. De etappe werd ingekort tot een afstand van slechts 35 kilometer. Omdat het parcours extreem nat was en ik geen overbodige risico’s wilde nemen, heb ik deze etappe relatief rustig uitgereden. Hierdoor viel ik wel uit de top 25 van het klassement, maar dat vond ik niet belangrijk genoeg om grote risico’s te gaan nemen. Ondanks de slechte weersomstandigheden in de tweede helft van de week is de ABR me zeer goed bevallen! Het is een professioneel georganiseerde wedstrijd met een deelnemersveld van zeer hoog niveau. (En dit jaar bestaande uit 37 verschillende nationaliteiten.) Met de beperkte tijd om me voor te bereiden op deze race ben ik zeer tevreden over hoe het ging. Dat geeft vertrouwen en moraal voor de rest van het seizoen!

Nard - Langenberg P2 + cup winst!

Gegevens

03 okt

Dat de voorbereiding op de laatste marathon van de SforZ cup niet ideaal zou zijn, dat wist ik al. Vrijdag zou ik namelijk terugkomen uit Las Vegas, waar ik voor mijn werk een paar dagen moest zijn. Dat ik ook nog bij de verkeerde Bruchhausen belandde was een extra tegenvallertje. Een uur later dan gepland kon ik dan alsnog mijn auto (met bed en fiets daarin) vlakbij de startlocatie neerzetten. Dát deel was alweer geslaagd. Na een redelijke nacht en een klein emmertje havermout kon ik me langzaam klaar maken voor de start, wat betekent dat ik zenuwachtig nog wat heen en weer drentel tussen auto en fiets (die intussen voorin het startvak staat) en een paar keer test om te zien hoe het met mijn bloedsuiker staat.

De race begon hard, met een paar klimmen die ik echt op vol vermogen moest rijden om de aanluiting met de eerste groep niet te verliezen. Langzaam reden toch de eerste ongeveer 10 renners weg. Omdat de start met alle renners van zowel de middenafstand als de lange afstand was, wist je sowieso niet goed wie je tegenstanders waren. Die ene concurrent waarvan ik wist dat ik voor hem moest blijven (teamgenoot Mark Schepp, concurrent voor de cup) was al snel uit beeld en dus ging de race daarna om het voorblijven van de renners in het groepje dat zich langzaam om mij heen had gevormd.

Op ongeveer 10 km voor het einde plaatste ik een aanval in de veronderstelling dat het einde over minder dan 5 km zou zijn. Jammer genoeg klopte die inschatting niet. De marathon was dit jaar beduidend langer dan de aangegeven 64km. De meesten hadden rond de 70 op de teller. Ik zelfs 72. Toch dat tellertje eens goed instellen... Die laatste kilometers gingen ook nog eens omhoog. Lang omhoog. Langenberg heeft zijn naam niet zomaar. Toch kon ik het nog redelijk volhouden en had ik nog power om een paar mensen op te pikken. Uiteindelijk was het voldoende voor een 9de plek algemeen, 2de bij de M2 en 1ste voor de SforZ cup, waarmee een podium én de eindoverwinning een feit waren.

Na een wat valse start van het seizoen met oa een harde val tijdens Emmelshausen en minder training dan ik wilde heb ik het einddoel (winst in de SforZ marathon cup in mijn klasse) toch nog gehaald. Hard blijven trainen maar vooral lol houden in (wedstrijden) fietsen, dat is toch wel de crux denk ik.

Nard - Vulkanbike P1 M2

Gegevens

25 sept

En weer stond er een regenachtige marathon op het programma. Daun staat op bekend als een snelle schotter marathon maar met flinke hoeveelheden regen blijkt dat veel van die schotterpaden eigenlijk gewoon bospaden zijn waar water en ondergrond heel fijn combineren tot modder. Bandjes aangepast dus (voor en achter X-king), spatbordje erop en gaan! Voor het eerst met m’n nieuwe Canyon Exceed SLX die tov de Grand Canyon die ik hiervoor had een stukje lichter is en vooral op hoge snelheid beter te controleren is. Ook is de achterkant merkbaar comfortabeler. Heerlijke hardtail.

De start ging ewoon goed. Lekker voorin mee, het eerste groepje met de latere winnaar laten lopen (zoals bijna altijd, dat gaat gewoon te hard) en goed meegedraaid in een tweede groepje voor plek 4 tot 7. Niet teveel kopwerk natuurlijk, voor zover ik zag reed niemand daar in de masters 2 klasse. Na ongeveer 30 km ofzo merkte ik dat er iets scheef zat aan m’n pedaal. Die bleek los te zitten in de crank wat betekende dat ik t/m het einde het gevoel had dat m’n pedaal elk moment kon losschieten. Hierdoor ook net wat minder op het pad aan het letten in de eindfase waardoor ik een klein duikje in een afgrondje maakte. Gelukkig zonder erg maar het kostte me wel de mogelijkheid te strijden voor plek 4 en 5. Nummer 7 van ons clubje was mijn teammaatje Frank Molenaar die in de laatste lange beklimming moest lossen.

Uiteindelijk 6de algemeen en eerste van de masters 2. Prima, sterke wedstrijd en zeer tevreden met de uitslag. In de volgende marathon in Langenberg valt de beslissing voor de SforZ Marathoncup, waar ik momenteel eerste sta. Hopelijk zijn de benen dan net zo goed en blijft alles heel.

Mark van Schie - Vulkanbike

Gegevens

25 sept

Na een lange periode van aanzienlijk minder wedstrijden dan in andere seizoenen – vanwege een verhuizing en verbouwing – heb ik het rijden van marathons weer voorzichtig opgepakt in de Sauerland marathon in Grafschaft. Zonder enige training en dus zonder enige basis ging me dat redelijk goed af. Ik reed daar weliswaar de korte afstand maar wist toch nog op een 10e plek te eindigen. De honger naar de marathons was al groot, maar door Grafschaft werd die nog groter.

Daarom besloten in Daun de marathon van 85km te rijden. De dag van tevoren naar het natte Daun afgereisd. Het had hier al flink geregend en ik was wat bezorg over de wedstrijddag. Ook ’s morgens in het startvak regende het nog behoorlijk en dat was dan weer niet zo goed voor de moraal. Op het laatste moment het regenjackje en de beenstukken uit gedaan en gehoopt dat het verder droog zou blijven. Dat gebeurde niet. Kort na de start begon het alweer te regenen waardoor het toch al zeer natte parcours nog een stukje natter werd. Al vrij snel moest ik de eerste groep van een man of 20 laten gaan. Dat was ook een keuze want het was immers weer de eerste marathon over deze afstand in lange tijd en ik had nog steeds nauwelijks getraind. Onder deze omstandigheden zou de wedstrijd vermoedelijk zo rond de 4 uur in beslag nemen en zo lang heb ik dit jaar nog niet vaak op de fiets gezeten.

Achteraf bleek mijn terughoudendheid in het eerste half uur zich uit te betalen. Na enige tijd vond ik een mooi groepje met 2 rappe Belgen waarvan ik er een kende van de Transalp van vorig jaar. Een mooie tijd samen konden rijden en een hoop renners van verschillende afstanden op kunnen rapen. Ondanks de minimale voorbereidingen kon ik een heel vlak vermogen blijven rijden en wat me nog meer verbaasde was dat het ook technisch heel aardig ging. Het feit dat er in Daun veel afstanden door elkaar rijden geeft – wanneer het goed gaat – ook veel moraal omdat je een hoop mensen in kunt halen.

Uiteindelijk kon ik tot het eind van de wedstrijd zonder verval blijven rijden. Na afloop snel naar de auto om iets droogs aan te trekken na 4 uur in de modder en regen. Bij het bekijken van de uitslagen toch een wat dubbel gevoel nadat ik zag dat ik op 1 minuut na het podium gemist had. Die minuut had ik waarschijnlijk nog wel harder kunnen rijden wanneer ik had geweten dat het podium erin zat. In ieder geval is dit weer een mooie boost voor de moraal voor het laatste stukje van seizoen 2017!

Irjan - Nordenau WINST!

Gegevens

22 aug

Nordenau was een wedstrijd die ik begin van het seizoen al omcirkeld had in mijn kalender. Een van de hoogste plekken van noordwest Duitsland, en een parcours met leuke singletracks. De vorm voor de wedstrijd was goed, mooie supercompensatie van de transalp. Op de dag ervoor viel het met bakken uit de lucht, gekozen voor modderbanden en mezelf mentaal ingesteld op een paar uur door de stromende regen en modder stampen. Westrijddag nog steeds flinke regen.

Op de startklim zaten we met het hele team mooi voorin en ik merkte dat ik makkelijk meekon. Ik zag dat er veel naar elkaar werd gekeken en besloot om na 5 km weg te rijden, alleen. Dit ging prima en had op deze manier geen last van mensen voor me in de afdalingen. Na 30 km sloot de leider van de 30+ categorie bij me aan, even snel contact gehad en besloten dat onze belangen elkaar niet in de weg stonden.

Hierdoor mooi kunnen samenwerken, we hebben de laatste 10 km er nog een mooie strijd van gemaakt samen! Helaas koos hij in de sprint de verkeerde baan, waardoor ik zowel de overwinning in mijn categorie als de eindoverwinning pakte. Erg gaaf! 

Nu de goede vorm doortrekken, volgende week zal ik een meerdaagse op de weg rijden met de militaire selectie. Volgende mtb wedstrijd is Daun.

Nard - Nordenau P2

Gegevens

22 aug

Na een drukke periode was Nordenau eindelijk de eerste marathon dit jaar die me én redelijk zou moeten liggen én waar ik getraind en uitgerust aan de start zou kunnen staan. In Nordenau heb ik al meerdere mooie uitslagen gereden dus blijkbaar ligt het parcours me wel. Ook het weer sprak niet in mijn nadeel. Onafgebroken regen de dagen ervoor en op de dag zelf... Mij maakt het niet veel uit en er zijn er altijd wel een paar die dat minder leuk vinden. Ik had wel m'n fiets aangepast aan het weer. Moddervangertje, achter een X-King protection en voor zelfs een MountainKing.

Bij de start stond ik redelijk vooraan maar had ik de pech achter iemand te staan die niet meteen goed weg was. Gelukkig is de start meteen loeizwaar. Een steile klim waardoor je de eerste paar minuten vol maar dan ook vol in het rood moet rijden om een beetje van voren te beginnen aan de eerste trails. Vol in het rood rijden lukte me redelijk goed vandaag zodat ik als eerste van de cup-deelnemers aan de trails kon beginnen. Op die trails (het heet niet voor niks een 'Trailmarathon') kon ik vol de voordelen van vering (Canyon Lux!) en banden uitspelen. Op de klimmen kon ik goed bijblijven en zelfs wat mensen inhalen en tijdens de afdalingen reed ik eigenlijk steeds weg. Heerlijk om zo aanvallend te kunnen rijden op dit parcours met mooie snelle afdalingen, verrekt steile klimmen en veel echte off-road.

Trainen en uitrusten werkt blijkbaar nog steeds want ik kon tot de laatste kilometer kracht blijven zetten en nog wat mensen inhalen. Uiteindelijk was het goed voor een 2de plek bij de M2, achter een voor mij onbekende Duitser en vóór één van de andere deelnemers aan de SforZ marathoncup. Met een normalized power van 313W voor een totale wedstrijdduur van 2:35 was ik ook wel tevreden.

De laatste twee wedstrijden zijn in Daun en Langenberg. Mocht ik de cup nog willen winnen dan is de opdracht helder: 2x winnen. Eens kijken of trainen en rusten nog een keer gaat werken.

Irjan - Open NK P2

Gegevens

10 juli

Afgelopen zondag reed ik het open NK marathon in Amerongen. De wedstrijd bestond uit twee rondes van zo'n 30 km, voornamelijk over de uitdagende mtb routes van Amerongen en Leersum. Aangezien ik veel train op deze parcoursen ken ik het gebied vrij goed. Mijn doelstelling voor de wedstrijd was om podium te rijden, helaas in de week voorafgaand wat last van verkoudheid gehad.

Met de start kon ik makkelijk naar voren rijden, waarna ik samen met Mark Schep het peloton richting de eerste afdaling voerde. Onderaan de afdaling had ik een klein gaatje, waarna ik besloot om dan maar gelijk door te rijden en zien wie ik mee kreeg.

Uiteindelijk ontstond er een kopgroep van zo'n 7 man, met daarin aardig wat Sforz teamleden. Na doorkomst van de 1e ronde was deze groep geslonken tot 3 renners, en we waren redelijk aan elkaar gewaagd. Met name Bart Pennings en ik voerde het tempo op in de groep, en de nummer drie kon het dan ook met moeite bijhouden. Op 1 uur 15 minuten van de wedstrijd moest de derde persoon lossen en waren Bart en ik nog samen over in de strijd om de overwinning.

In de afdalingen probeerden we elkaar eraf te krijgen, wat niet lukte, in de beklimmingen waren we ook aan elkaar gewaagd. Mijn sprint is over het algemeen vrij goed dus ik besloot om te wachten tot de laatste 100 meter naar de finish. Dat plan lukte en we gingen samen de sprint in. Helaas bleek Bart hier toch echt het sterkste, ik had mezelf wat meer leeg gereden dan ik had verwacht. Uiteindelijk erg tevreden met P2, weer een mooie podiumplaats erbij!

Nu herstellen en de laatste puntjes op de i zetten voor de Transalp. Volgende week zondag 16 Juli start deze in Mayerhofen, samen met mijn zus Ranhilde Luttenberg rijden we bij de mixed teams.