Nard - Rhens P3

Gegevens

Gepubliceerd op maandag 30 november -0001 00:00

Ik mag graag zeggen dat ik de leukste baan van Nederland heb. Dat is misschien niet helemaal waar, maar het komt toch in de buurt. Voor TNO Gezond Leven probeer ik bedrijven geïnteresseerd te krijgen om met ons onderzoek te doen naar hoe je mensen gezonder kan laten leven. Dat betekent in de praktijk dat ik heel veel praat met heel veel mensen over de hele wereld. Leuk werk dus maar wel veel onderweg. Tijd vinden om te trainen is voor mij daarom soms lastig. Komt daar dan ook nog wat lichamelijk malheur bij, zoals een valpartij in de start van de marathon van Emmelshausen 3 weken geleden, dan vraag ik me soms af of ik ooit nog mee ga doen voor de prijzen dit seizoen.

Met dat gevoel stapte ik afgelopen zondag in de bus van Lodewijk om, tegen mijn gewoonte in, op de ochtend voor de start de reis naar Rhens te beginnen. Voordeel van een rustige chauffeur en een Mercedes V-class (denk: luxe taxi. ) is wel dat je een tukje kan doen! Zodoende stond ik toch nog redelijk uitgerust aan de start, met niet al teveel ambitie. Gewoon meegaan en vooral niet teveel sparen op de eerste lange klim.

Dat lukte redelijk en al snel zat ik in een groepje met een man of 6 met oa teamgenoot Mark Schepp. Tijdens het mooie en afwisselende rondje bleef de groep eigenlijk goed bij elkaar en kon ik het tempo redelijk volgen. Pas in de laatste zeer steile klim vlak voor de finish brak het een beetje en kon ik me redelijk vooraan handhaven. Hier speelde ook mee dat ik met een kinderverzetje van 24-40 omhoog kon rijden. Zo nu en dan is een 2x11 zo slecht nog niet. In de gemakkelijke afdaling die volgde glipte de renner voor me (een Duitse M2) nét voor een achterblijver een lange singletrack afdaling in waardoor hij snel seconden kon pakken op mij. Inhalen vond ik daar teveel risico. In die volgorde kwamen we dan ook over de finish. Vlak achter mij kwam Mark over de finish.

Uiteindelijk bleek een andere M2 de stenen uit de vloer te hebben gereden en ruim voor ons te zijn gefinished. Ik was dus uiteindelijk derde en heb dus toch gewoon weer een podium binnen in een Duitse marathon. Zeker niet m’n beste prestatie maar toch tevreden. Ik heb niet opgegeven en er het beste van gemaakt gegeven de omstandigheden. Meer kan je niet doen, toch?