Zo, dat was weer even wennen. Na 2 maanden en 2 dagen zonder XC wedstrijden weer volle bak er tegenaan in de finale van de KNWU Topcompetitie. De vorige Topcompetitie in Groesbeek was voor mij de laatste XC wedstrijd voor de Transalp. Na het rijden van de Transalp ben ik nog 2 weken op vakantie geweest waarin ik niet erg veel getraind heb. De afgelopen 2 weken merkte ik tijdens de trainingen al dat ik goed uitgerust was, en dat de basis prima in orde is.
Ik was bang dat Steenwijk een grote modderpoel zou zijn door de grote hoeveelheden regen van de laatste tijd. Dat viel gelukkig reuze mee. Op een klein plasje na was het parcours zo goed als droog! Wel was het een zwaar rondje. Een paar lange klimmetjes, die niet echt steil waren, maar toch wat zompig. Een erg mooi rondje.
Ik stond op de derde startrij, 2 rijen achter teamgenoot Mattijn. De start liep over een bosweggetje, gevolgd door een klim op het fietspad, en daarna een singletrack in het bos. Het startveld was helaas niet zo groot, dus er waren geen opstoppingen. Bij de start kon ik goed meekomen, en zat ik vlak achter de toppers. De eerste ronde kon ik het tempo nog aardig volgen, maar ik was me er wel al snel van bewust dat ik dit geen uur ging volhouden. Na de eerste ronde zakte het tempo wat in, en reed ik in een groepje met 4 andere mannen. Dit groepje bleef lang samen, totdat ik in de voorlaatste ronde de aansluiting verloor met de twee mannen voor me. Het gaatje groeide maar heel langzaam, maar het groeide uiteindelijk tot 27 seconden op de streep. Voor mij was het fijn dat de wedstrijd na een uur voorbij was. Ik was erg diep gegaan. Met m’n 27ste plaats was ik ondanks het kleine deelnemersveld niet ontevreden. Het rijden van een Transalp is natuurlijk geweldig voor de duurconditie, de kracht en de techniek, maar je gaat er niet direct harder van in een XC wedstrijd van een uur. De trainingsfocus ligt voor de komende weken vooral op intensiteit, zodat ik hopelijk vanaf het Benelux Kampioenschap weer in vorm ben.