Mark van Schie – Willingen

Gegevens

Gepubliceerd op vrijdag 03 juni 2016 06:39

Het bikefestival Willingen is een van de grote bekende bike festivals in Europa waarop allerlei grote mountainbike teams en merken aanwezig zijn. Het 3 dagen durende evenement bestaat onder andere uit wedstrijden in zo’n beetje alle mountainbike disciplines, waarin het startveld gevuld is door alles van pure liefhebbers tot internationale top.

Ook het startvak van de marathon op zaterdag was heel erg gevuld. Voor mij was de keuze eens niet op de langste afstand gevallen, omdat ik de volgende dag nog een marathon in Rhens zou rijden. Maar, met een afstand van 95km en 2700 hoogtemeters was ook de ‘midden’-afstand toch echt wel als marathon te classificeren. De verschillende afstanden startten tegelijk en al om 07:30 ’s morgens. Omdat we in een dorpje op zo’n 30km verderop verbleven, betekende dit dat de wekker om 05:00 ging en dat we om 05:30 aan het ontbijt zaten. Nu kan ik de hele dag goed eten, met uitzondering van ’s morgens vroeg. Als het dan ook nog eens heel vroeg is dan is het voor mij echt een kwestie van eten omdat het moet. Anyway, een half uur later waren we klaar voor vertrek naar Willingen.

Na een veel te korte warming up een plekje uitgezocht in het startvak. Iets verder naar achteren dan ik wilde. De start werd echter geneutraliseerd en zo kon ik nog tijdens de neutralisatie een beetje opschuiven. Op de lange eerste startklim kon ik vervolgens steeds meer plekken goedmaken, totdat ik zo rond plek 60 reed in het peloton met renners voor de 3 verschillende afstanden. Een nadeel van deze wedstrijd is dat het niet aan het startnummer te zien is wie er op welke afstand rijdt. De eerste kilometers ging het voor mij redelijk rustig aan. Ik ben geen fantastische starter en in mijn betere wedstrijden rijd ik eigenlijk altijd gedurende de wedstrijd verder naar voren.

Op circa 3 kwartier wedstrijd kwam ik met 2 mannen te rijden die voor dezelfde ploeg reden. Dat was dan wel een groepje, maar gezien de snelheid van de wedstrijd en de nog af te leggen afstand wel een heel klein groepje. Het wisselende tempo dat deze mannen aanhielden bevestigde voor mij dat dit maar niet het groepje voor vandaag moest zijn. Gelukkig reed vlak achter ons een grote groep met daarin een aantal bekende hardrijders, waaronder Michel Pannekeet en Huub Tankink. Daarnaast een groot aantal voor mij onbekende Duitsers. Een aantal mannen in deze groep wilden en konden wel rijden, en zo werd er weer aardig tempo gemaakt. Op een van de vele lange klimmen besloot ik dat het harder kon, en reed ik weg van deze nog steeds vrij grote groep. Voor me was op dat moment echter niemand te zien, en na een minuut of 10 sloten er weer een paar overgebleven renners uit de eerder zo grote groep bij me aan. Met een man of 5 reden we vervolgens lange tijd samen.

Na zo’n 65 kilometer begon ook dit groepje wat breukjes te vertonen. Uiteindelijk moesten er 3 mannen lossen waardoor ik samen met mijn compaan van de dag, een beresterke doch vriendelijke Duitser met de naam Andreas Hunkel kwam te rijden. Daar waar het echt steil werd was ik iets sterker, waar het vals plat was was hij iets sterker. Grosso modo waren we precies even sterk. Wanneer je precies even sterk bent en het werk goed verdeeld kun je aardig tempo blijven rijden. En dat gebeurde ook. Wanneer je precies even sterk bent en het werk goed verdeeld, rijd je niet alleen lekker door, maar ga je ook allebei even erg naar de kl***. Dat gebeurde ook. Bij iedere keer dat Andreas overnam ging mijn gezicht iets meer op ‘standje moeilijk’ staan. En andersom. Na een kilometer of 90 haalden we door ons strakke tempo Lars Lindemann nog in, de uiteindelijke winnaar in de Masters-2 categorie. Inmiddels waren wij tweeën zodanig om zeep dat het ons niet meer uit maakte wie er eerder over de streep zou rijden. En zo bepaalde het toeval de laatste vragen over de uitslag. Andreas zag het allemaal zodanig onscherp dat hij 200 meter voor het einde zomaar linksaf sloeg waar we rechtdoor moesten. Na wat roepen door het publiek begreep hij dat hij verkeerd zat, maar toen was ik al gefinisht. Op plek 18 algemeen. En gezien de sterkte van het startveld ben ik daar echt dik tevreden mee!