Mark - Saarschleifen

Gegevens

Gepubliceerd op maandag 01 september 2014 19:16

Na enkele weken van weinig tijd en energie om te trainen stond er eindelijk weer een mooie marathon op het programma. De Saarschleifen marathon is geen onderdeel van een klassement waaraan ik deelneem maar gewoon een mooie en zware marathon. De herinneringen van de extreme omstandigheden tijdens de Saarschleifen marathon van vorig jaar zaten nog vers in het geheugen. Gelukkig zouden de omstandigheden dit jaar compleet anders zijn. Met mooi weer reden Karen en ik op zaterdagochtend naar Mettlach, vlakbij de startplaats Orscholz.

Na een lange autorit stond er eerst een uurtje losfietsen op het programma. Dat losfietsen de dag voor de wedstrijd is altijd wel wat slecht voor de moraal want de benen voelen zelden goed na een autorit van 5 uur. Zo ook deze keer. Zowel bij Karen als bij mijzelf was het gevoel niet al te best.
De volgende dag sloten ook de ouders van Karen aan en waren we op tijd bij de start. Nog even de banden opgepompt en vervolgens op tijd het startvak in. M'n positie in het startvak was aanzienlijk beter dan vorig jaar en dat betaalde zich uit in een goede start. Ik had me vooraf al voorgenomen om niet te gek te doen het eerste uur om te voorkomen dat ik weer snel last van kramp zou krijgen. Gelukkig lag het tempo voorin in het eerste half uur niet heel erg hoog en kon ik lang mee rond plek 25. In de eerste kilometers bestond het parcours vooral uit brede schotterpaden. Daarna kwamen de technische stukken. Vorig jaar lagen deze stukken er nog erg lastig bij door de voortdurende regenval, maar nu was alles prima te rijden.

Helaas merkte ik in de eerste ronde dat zowel m'n voor- als m'n achterband wat leeg liepen. Toen ik vlak voor het einde Eline en Gerry zag staan met een mooie Lezyne pomp besloot ik even te stoppen. (Met dank aan Gerry voor het oppompen van mijn banden!!) Al met al duurde het misschien een minuutje maar helaas moest ik hierdoor het groepje waarin ik zat laten gaan. Ik zei nog tegen de jongen waarmee ik samen reed "ik zie je zo wel weer, hoop ik!" met als verrassende resultaat dat hij besloot te wachten op me. Dat was erg attent, en samen konden we al snel weer aansluiting vinden bij de mannen waarmee we eerder een mooi groepje vormden. Helaas kon mijn tijdelijke compagnon op een steil gedeelte aan het eind van de eerste ronde niet volgen. Ik heb nog even gewacht maar besloot toch door te rijden.

Bij het ingaan van de tweede ronde zag ik nog 2 mannen voor me rijden die eerder ook onderdeel van het groepje waren. Ook hier kon ik snel bij aansluiten. Met z'n drieën konden we vervolgens nog een Duitse renner bijhalen. Vanaf dat moment reden we lang in een groepje met 2 Nederlanders (Michel en ik) en 2 Duitsers. Een van de Duitsers was een goede klimmer, de ander reed vooral op de schaarse vlakke stukken heel hard. Deze man moest er het eerste af op een van de steile klimmen op zo'n 20km van de finish. Toen waren er dus nog 2 Nederlanders en 1 Duitser over. Ik wilde in ieder geval niet met een Duitser de finale in gaan en kon op het op 1 na laatste technische stuk zo'n 10km voor de finish bij deze 2 mannen wegrijden.

Toen ik zag dat het gat vrij groot was besloot ik niet meer om te kijken en zo hard mogelijk door te rijden. Dat moest ik nog 10km zien vol te houden en dat deed nog best zeer. In de laatste kilometers kon ik ook Günther Reitz nog passeren die met een hongerklop te kampen had en het duidelijk zwaar had. Zo kwam ik na 4:36 als 15de overall over de streep, waar ik gezien de voorbereiding heel tevreden mee ben. Tevens 29 minuten sneller dan vorig jaar, maar dat valt voor een groot deel te verklaren door de veel betere omstandigheden. Net toen ik een beetje bijgekomen was kwam ook Karen al over de streep, als eerste dame en 22ste overall(!) Het was voor ons allebei een prima wedstrijd geweest!

De komende weken staan er voor mij nog een aantal mooie marathons op de kalender. Als eerste de Sauerland Marathon in Grafschaft en vervolgens in ieder geval nog Zierenberg, Titmaringhausen, Daun en het NK.