Mark - 3-Taler Marathon

Gegevens

Gepubliceerd op woensdag 11 september 2013 18:45

Deze wedstrijd stond in eerste instantie niet met rood omcirkelt in mijn kalender. Ik stond weliswaar 3e in het klassement van de SforZ Rose marathoncup waarvan deze marathon de finale zou zijn, maar gezien het sterke deelnemersveld wist ik dat het heel moeilijk zou zijn om deze plek vast te houden. Toen ik echter hoorde dat Bart Classens niet zou starten vanwege de gevolgen van zijn valpartij lagen de kaarten er voor mij ineens weer anders bij. Voor de derde plek zou ik nog steeds moeten knokken, maar nu waren de kansen toch iets groter.

En dus bereidde ik mij de afgelopen week voor zoals ik dat zou doen voor een andere belangrijke wedstrijd. Tevens de Rose Mr Big nog voorzien van een nieuwe ketting en casette en 2 nieuwe Continental Racekings in Protection uitvoering. Geen risico's nemen. Een kleine domper was dat teamgenoot Riny vorig weekend tijdens een training hard ten val was gekomen en nog teveel last had van zijn bovenbeen om te kunnen starten. Ik heb tijdens de koers altijd veel aan de ervaring van Riny maar zou het vandaag alleen moeten doen. Gelukkig stond Riny nog wel het hele weekend klaar als verzorger van het team.

Vrijdagmiddag vertrokken Riny, Rolf en ik naar Titmaringhausen. We hadden daar om 15:00 met Maarten afgesproken zodat we genoeg tijd hadden om rustig even de startlus te verkennen en iets te gaan eten. Helaas duurde de heenreis 2 uur langer dan verwacht en schoof de hele planning wat op. Het was nog erg warm vrijdag en daarom was het ook eigenlijk niet erg om wat later op de fiets te zitten. Ook Leander Hamelink sloot nog even bij ons aan voor een verkenningsritje. 's Avonds lekker iets gegeten bij de pizzeria in het dorp verderop. Ik voelde me niet helemaal lekker en dat bleek de volgende ochtend nog steeds zo te zijn. Waren het de zenuwen of begon ik ziek te worden? Wat het dan ook was, het kwam niet goed uit.

Na het startschot reed ik redelijk behoudend de lange startklim op. Ik had lang nagedacht over de tactiek van vandaag. Ik moest een aantal mannen achter me zien te laten, waarbij Joost Nuyens eigenlijk de belangrijkste was. Ik werd al snel ingehaald door Joost die met Juul van Loon in een groepje zat. Rustig in het laatste wiel gaan zitten en lekker meegereden. Ik had nog ruim 4 uur de tijd om te bedenken hoe ik Joost kwijt zou raken. Zo nu en dan reden er nog wat mensen voorbij maar die waren vandaag niet belangrijk. Ongeveer halverwege de eerste ronde zag ik een paar honderd meter voor me een groepje rijden van 4 man, met daarin Reinier Treur. Ik besloot te demarreren uit het groepje met Joost en naar het volgende groepje te rijden. Dat lukte vrij makkelijk. Reinier bepaalde het tempo in de groep maar toen Reinier en ik het samen gingen doen haakte de rest van de groep helaas snel af. Zo zat ik lange tijd alleen met Reinier. Hij was zo aardig om het grootste deel van het kopwerk te doen. Ergens in de 2de ronde raakte het tempo er een beetje uit en zat ik met een dilemma. Moest ik er nu al alleen vandoor met nog zo'n 45km te gaan, of deed ik er verstandiger aan om me terug te laten zakken? Ik zag Juul en Joost al dichterbij komen en besloot te wachten. Toen we weer compleet waren reed Juul al snel alleen weg en bleef ik met Reinier en Joost achter. In de laatste ronde reed ook Reinier nog weg en toen waren Joost en ik met z'n 2en. Ik zou ongeveer 30 seconden voor Joost moeten eindigen om mijn derde plek veilig te stellen. Dat kon dus nog wel even wachten. Helaas had ik inmiddels wel een beetje kramp en was ook mijn maag niet helemaal in orde. Ik wist ook niet goed hoe Joost er aan toe was en was dan ook nog lang niet zeker van m'n zaak.

Pas op de laatste steile klim, zo'n 4 km voor de streep, werden we ingehaald door Eric Peet. Het rekenen ging me op dat moment niet zo goed meer af maar ik wist nog wel dat hij ook niet slecht geklasseerd stond. Hij reed vrij stevig door en ik pikte bij hem aan. Ik keek om en zag dat Joost het moeilijk had en besloot dat dit het moment was om volle bak door te rijden. Bovenaan nog een keer omgekeken en geconstateerd dat Joost er echt af lag. Vervolgens de mooie technische afdaling met Eric in m'n wiel naar beneden gereden. Op zo'n 400 meter van de finish nam Eric over en moest ik alle zeilen bijzetten om z'n wiel te kunnen houden. Ik kon het niet meer opbrengen om te sprinten en reed in het wiel van Eric over de streep. Goed voor een 17e plek overall en 7e bij de herren. Dat was echter het minst belangrijk. Het belangrijkste was dat ik genoeg punten had om de laatste podiumplek in het klassement van de SforZ Rose marathoncup op te eisen. Het doel was top 5, en dat was gelukt. Op het podium had ik lange tijd niet echt gerekend dus dat was een mooie extra.