Mark - Saalhausen

Gegevens

Gepubliceerd op maandag 08 juli 2013 18:14

Na vorig weekend in Neheim flink te hebben afgezien stond, slechts 6 dagen later, de tweede marathon voor de Nutrixxion Trophy op het programma. Vorige week was het een vrij snelle wedstrijd met veel goed lopende klimmen, maar vandaag zou het een zware race met veel steile stukken worden. Tot nu toe hebben we dit jaar vooral in koude, natte en modderige omstandigheden gereden, maar ook dat zou vandaag heel anders zijn. Ruim 25 graden is op papier uitstekend weer voor een marathon, maar wanneer je die temperatuur niet meer gewend bent voelt het als 35 graden.

Al op vrijdagmiddag reden Riny en ik samen met oud teamgenoot Rolf richting Saalhausen. We wilden op tijd aankomen om nog even los te kunnen fietsen en de startbescheiden op te kunnen halen. Dat was prettig want het startschot werd op zaterdagochtend al om 9 uur gegeven. De hele week had ik al wat zware benen van de race in Neheim, maar tijdens het losfietsen voelde alles prima aan. Net op tijd hersteld. 's Avonds nog even goed gegeten en op tijd naar bed om de volgende dag fit wakker te worden.

Heel lang konden we met z'n drieën bij elkaar blijven op dit mooie parcours. Het leek er dan ook op dat we precies even sterk waren waarbij af en toe een van ons een klein gaatje sloeg maar er nooit grote verschillen ontstonden. Riny en Rolf rijden in dezelfde categorie en naarmate de wedstrijd vorderde werd het me duidelijk dat er toch steeds meer een wedstrijd ontstond tussen mijn twee metgezellen. Hierdoor wisselde het tempo nogal en in combinatie met de warmte had ik het dan ook zwaar. Ik stelde nog een paar keer voor dat ze tot het laatste kwartier zouden wachten om het uit te vechten, maar zonder resultaat.

Na 2,5 uur koers werd het duidelijk dat Riny de sterkste was van de twee. Ik had 'm graag geholpen maar dat was niet nodig en bovendien was ik niet goed genoeg meer. In het eerste deel van de wedstrijd had ik toch vrij veel gegeven en toen Riny in het laatste uur wegreed op een lange klim moesten Rolf en ik allebei even passen. We vielen beide een beetje stil en zowel voor als achter ons zagen we niemand meer. Na een kwartiertje wat gas terug genomen te hebben kwam het tempo weer terug.

In de laatste paar kilometers had ik het idee dat Rolf wat op begon te raken en op een van de vele pittige klimmetjes had ik ineens een gaatje. Dit was het moment om door te rijden en niet meer om te kijken. Dat pakte goed uit en zo finishte ik als 6de in mijn categorie en een stuk minder gaar dan vorige week. Ook voor de Nutrixxion Trophy heb ik goede zaken gedaan door vlak achter mijn grootste concurrent voor de eerste plaats te eindigen. Vorige week was het gat nog 10 minuten, dus ik hoop deze trend door te kunnen zetten. De vorm wordt na de vakantie duidelijk weer wat beter. In het midden van de wedstrijd had ik een flinke dip, maar het begin en het eind verliepen prima.

Ook de Rose Mr. Big blijkt keer op keer een fantastische bike te zijn, zowel bergop als wanneer het technisch of snel bergaf gaat. De komende weken is het even rustig en dat geeft me wat tijd om aandacht aan de basis te besteden. Vanaf 10 augustus breekt er nog een mooie periode aan waarin zowel de Nutrixxion Trophy als de SforZ Rose marathon cup beslist zullen worden.